Bir zamanlar gökyüzüne bakarken,
bulutların ardında bir dünya hayal ederdim.
Orada her şey olması gerektiği gibiydi,
kimse incinmez,
kimse yarım kalmazdı.
Ama büyüdükçe anladım,
bazı düşler gerçeğe sığmaz.
Ne kadar sarılsan da,
bazı insanlar gitmek için vardır.
Ne kadar inanırsan inan,
bazı yollar çıkmaz sokaktır.
İçimde hâlâ bir çocuk var,
her şeye umutla bakan.
Ama karşısında bir yetişkin duruyor artık,
her şeyin farkında olan.
Ve en büyük savaş,
bu ikisinin arasında yaşanıyor.
Umut etmek mi zor,
yoksa vazgeçmek mi?
Bilmiyorum…
Ama bildiğim tek şey,
kırılan düşlerden bile
yenileri doğuyor.