Kırılgan Kalp

Kalbim,
eski bir cam gibi,
çatlakları derin,
ama hâlâ ışık geçiren.

Kaç kez paramparça oldum?
Kaç kez bir söz,
bir bakış,
bir sessizlikle eksildim?
Ama ne olursa olsun,
kalbim atmayı bırakmadı.

İnsan, en çok sevdiklerinden incinir.
Bir kelime,
bazen bir bıçaktan keskindir.
Ama yine de,
affetmeyi öğreniriz.
Çünkü kalp,
ne kadar kırılsa da,
sevmekten vazgeçmez.

Bazı yaralar kabuk bağlar,
bazılarıysa hep açık kalır.
Ama her yara,
bizi biraz daha insan yapar.

Ve belki de,
kırılganlık dediğimiz şey,
aslında gücümüzdür.
Çünkü hâlâ hissedebiliyorsak,
hâlâ yaşıyoruz demektir.