Bazı yaralar görünmez,
ama en çok onlar acıtır.
Sessizdir, derindir,
bir bakışta, bir suskunlukta,
hatta bazen bir tebessümde gizlenirler.
Kırıldığın anları hatırlıyor musun?
En çok inandığın yerde düştüğün zamanları,
en çok güvendiğin ellerin bıraktığı izleri?
İnsan bazen bir kelimeyle dağılır,
bazen bir bakışla eksilir.
Ama yine de devam eder.
Çünkü kalp,
ne kadar kırılırsa kırılsın,
yeniden atmayı öğrenir.
Ne kadar eksilirse eksilsin,
kendini tamamlamanın bir yolunu bulur.
Ve belki de insan,
en çok yaralarından doğar.
Çünkü bazı acılar,
gücünü keşfetmen için vardır.