Kısa bir şerit
Her şey hayal ettiğimiz gibi olmuyormuş. 23 ekim tarihi havalar yeni yeni soğumaya başlamıştı o günün akşamında ise hafiften yağmur. Sana sarılmak bu hayattaki son isteğimdi saatlerce telefonda konuşmuştuk ve sonunda bana gelmemi söylemiştin oraya nasıl geldiğimi bile hatırlayamıyorum şuan ben. Ağlamayacağıma dair sana söz vermiştim. Gelir gelmez sarıldım sana omzuna koydum başımı hafif kilo almıştın, saçlarını kestirmiş, şampuanını değiştirmiştin kokuna dair hiçbir şeyden eser yoktu orta da. Dayanamayıp ağlamaya başlamıştım. Neden, ne için böyle olduk diye soru veriyordum sana sen ise sessizliğini koruyordun. Ağlamamı söylüyordun fakat elimde değildi. Sana söz vermiştim bunu diyordun tutamadım sözümü özür dilerim. Hatırlar mısın sende bana bir söz vermiştin benden asla gitmeyeceğine dair. Tutmadın sözünü ben öylece bırakıp gitmiştin. giderken seni seviyorum demiştin ya ben hep bunun azabıyla yaşamıştım. Neden diye soruyordum kendime her günün her saniyesi o gün gözlerimin içine bakarak söylediğin son söz ise senin gibi hissetmiyordum o yüzden gittim demiştin. Son sözün aklımdan hiç çıkmıyor kıvranıyorum yatakta, sokakta her yerde beni sevmediğini biliyordum artık ama yine de aklım çıkmıyorsun. Ben o günü öyle hayal etmemiştim oysa bana sıkıca sarılırken hala beni sevdiğini düşünmüştüm. İçinde hala benimle olan hayallerin var sanıyordum. Yokmuş içinde benle olan hayallerden öte benimle dolu yalanlar kendini kandırışların varmış. Artık kendime neden diye sormayı bıraktım biliyorum dedim beni sevmemiş işte dedim. Ayrılırken seni neden unutmamamı istediğini hala anlamadım. Her gün kıvranarak acı çekmemi istiyordun. Yoksa kendimden vazgeçmemi mi? Cevabını bulamadım kendimden vazgeçtim o da olmadı. Canıma kıydım insanlardan hatta hayvanlardan bile nefret ettim yine olmadı. Gökyüzüne karşı bakıp içmez oldum artık ismini zikrederek de bağırmıyorum. Başkaları giriyor hayatıma sana ihanet etmiş gibi de hissetmiyorum. Aslına bakarsan başkasını sevmeye bile başladım diye bilirim sanırım hayatın kuralı bu seni hayattan koparıyor beklemediğin bir anda ise tekrardan hayata bağlıyor. Ama sen hiç çıkmıyorsun aklımdan ara sıra aklıma geliyorsun ağlamayı da bıraktım öyle saatlerce düşünür oldum. Son sözünden başka hiçbir söz de gelmez oldu aklıma kendimi yıpratmayı da bıraktım sakince düşünmesini öğrendim düşünürken gerçekleri görmeye başladım. Çok şey aldın hayatımdan mesela birkaç yılımı, göz yaşlarımı en güzel çağımı aldın ama sonradan fark etmeye başladım aldığın kadar olmasa da bir şeyler bırakabilmişsin mesela olgunlaştım büyüdüm ve her şeyin üstesinden gelmeyi öğrendim eyvallah ulan gençliğimi alsan da elimden eyvallah..

Hayatın aldıklarından ziyade verdiklerine odaklanın.