İnsan bazen sevdiklerine de kızar hem de çok . En çok onlar yaralar bizi çünkü, en çok onlar üzer .Çünkü en çok onlara karşı savunmasız , onlara karşı gardımızı indirmişiz çünkü en çok onlardan beklemiyoruz yanlış şeyleri. Çünkü en çok dostun gülü yaralar bizi. O yüzden yanlış yapmayalım sevdiklerimize nasılsa gitmez vazgeçmez diye binmeyelim tepelerine . Evet onlar kolay gitmez ama bir kere de vazgeçti mi geri döndüremezsin. İşte o zaman içi kan ağlasa da çeker gider arkasına bile bakmadan onun vazgeçişi geri dönüşsüzdür. Çünkü kimse vazgeçilmez değildir bu hayatta. Yormadan sevmeyi öğrenmeliyiz bizi seviyor diye hoyratça davranmamalıyız yoksa derin bir yalnızlık ve pişmanlığa mahkum oluruz.
E.Kendirci