Kitabe

Bir varmış bir yokmuş. Zamanın  birinde bir kişi varmış. Bu kişi  bozkırın uçsuz bucaksız halinde zaman zaman  derin düşüncelere dalarmış. Kırkikindi yağmurları sonrasında çobançantası, geven , katırtırnağı, abdestbozan vb. çiçekli yeşil elbisesini yeniden giyerler ve renk cümbüşü gören gözlere uzun seneler unutulmamış. Bu kişinin  Ürgüp'te en sevdiği  vakit,  dolunay vaktinde bir tepede peri bacaları manzarası altında yıldızları izlemekmiş. Devler cüceler ve tepe göz bağbozumundan sonra buraya gelirmiş.
Bağbozumunda bu coğrafyanın en güzel üzümlerine her evde sanki şiir yazılırmış mutluluktan. Devler en çok ta peri bacalarından korkarmış bu  yüzden herkes üzümlerini buraya saklarmış. Devlerin üst dudağı gökte alt dudağı ise yerdeymiş. Geçen gün evleri toza boğan ve kırık dökük evlerde zarar oluşturan bir kasırga  bile insanların mutluluğunu azaltmamıştı ki.. Bu fırtınanın sebebi devlerin kendi arasında dövüşmesiymiş.  Şimdi bu kişinin  yapacağı tek iş kalmış. Hatta yıllardır bu ani bekliyormuş.  Şehir merkezine gidip bir tane  mercek almak. Sonra da  köyün girişindeki çeşmenin kitabesini dedesinin  anlattığı şekilde kayıt altına almakmış. Kim bilir belki bu kişi devleri köyden kovmanın bir yolunu bulur ve yaşadığı köyden ve dedesinden hayır duası alır.