Solmuyormuş gibi duran kitap arasındaki çiçek.
Hatıraların solmuş. Baksana!
Hatırlanmıyor artık renklerin,
Kitap arasında unutmuş seni.
Birtek sen unutmamışsın,
Herkes unutmuş seni.
Hangi daldan koparıldın,
Hangi topraktan söküldün de gömüldün tekrar ?
Kokunu özledim çiçek.
Sen kokmayı özlemedin mi ?
Şimdi renklerin yok,
Renklerini benden başka bilen yok!
Mecbur muydun çiçek solmaya ?
Özlemedin mi renklerini ?
Özlemedin mi güneşi ?
Özlemedin mi beni ?