Öyle bir zamandayız ki insanlar sevdayı öyle gelip geçici bir şey sanır olmuşlar.Sokaklar,şehirler hatta tüm dünya.Bu güzel duyguyu bardak kırarcasına paramparça eder olmuş.Klasik bir cümle olacak ama o bardağı eski haline getirebilir mi insan.Hadi getirdi diyelim,iz kalmaz mı?İşte o kırılan yüreğinde üzerinde izler kalır.Silinmesi çok zordur.Ama anlamıyorlar hala.Bile isteye bir cana bunu yapmayı nasıl reva görüyorlar.Peki ya aynı durumda kendisi olsaydı?Bunu düşünerek haraket etmesi gerekmez mi?İşte bu dünya boş ya.Kıymeti bilinmeyen sevdalar yüzünden...