Kız Kulesi

Keşke olsa dediğim ve hayalden öteye geçemeyecek çok dileğim var. Ne kadar hüzünlü bir çiçek bu kalbimde yeşeren. Ne çok ağlıyor gökyüzüm. Ne zaman yağıp kıracak içimdeki buzul soğuğu kırmızı kar? Ne zaman duyulacak içimdeki feryat? Ne zaman başa dönecek benim olmayan zaman?

Ne ben zamanı geri alabilirim ne sen tarihi baştan yazabilirsin. Ben engin denizlerde yapayalnız bir küçük kaptan. Sen de boğazın ortasında daha da yalnız Kız Kulesi. Senin rüzgarın bana dönmemişken ben nasıl geleceğim sana? Sen bana dememişken benimle yaşa, ben nasıl öleceğim sana? Her yakamoza manzara kazandıran çehren ve o yakamozu yolu bulmak için kullanmaya çalışan aciz bir kayık. Ne zor bu dalgalarla boğuşmak. Bütün hayallerimin seninle oluşması ve o hayallerin hep gece olması. Sen gündüzlerin dört hecesi gecelerin bana açılan suskunluk penceresi. Bende parmakları kırık bir yazar, ne kağıdı tutar ne de terazisi. Hangi kefeye koysam ağırlığından kaçar terazimin farazisi. Gözlerim kapalı derin bir nefesle hatırlıyorum yüzünü.Bazen sessiz kalıyorum. Öyle bir sessizlik ki bıçak açmıyor dudaklarımı. Tıpkı sensizlik gibi.Bak kül tablası dolu yine, olsun zaten bir tane daha yakacak nefesimde kalmadı. Sen bir dumanda belirirsin diye hep derinden çektim sigaramı. Sende derinden çektin gittin. Ben vazgeçtim sana ulaşmaktan ve kavuşmaktan. Artık tüm denizler benim. Benim tek tesellim ise senin hep benim denizlerim de olacak olman.Bir başkasındansa benim dalgalarımla solman.