KOKULU GÜNEŞ

Ne güzeldi pencereden süzülen ışık. Umut veriyordu insana, yaşama isteği uyandırıyordu sanki. Odadaki diğer tüm kokuları tolere ediyordu. Uzun süredir duymak istemediğim kokulardı bunlar. Güneşe baktıkça, güneşin bir kokusu varmış gibi uzaklaşmıştım o yerden. Ne kadar daha keyifle güneşi seyredebileceğimi merak ediyordum. Ölünce güneşi görebilir miydik acaba? Başka bir evrende, başka bir olasılıkta var mıydı böyle bir şansımız? Gerçi öğretmişlerdi bana, öldüğümüzde güneş istediğimiz gibi kokacaktı, istediğimiz gibi batacaktı, belki o zaman güneşin gerçekten bir kokusu olabilir. Yaşasın!