Insanın canını en çok yakan şey aşk acısı olamaz elbette. Benim canımı en çok o son çay yaktı. Karşımda kendince kızgın ve yaşlı gözlerin bakışları arasında keyifle alacağım yudumlar sanki zehir zıkkım olmuşcasına indi boğazımdan sebepsiz yere. Aslında sebebi vardı ama ben değildim asıl neden benden öncekinin vermiş olduğu tahribattı, ee ben de az değilim tabi var elbette kusurum onaramadım mesela o kalbi, toparlayamadım, başaramadım ziyadesiyle de öyle bir hak ettik ki ayrılığı bir daha kavuşması söz konusu bile olamaz artık.
Bana geriye kalan o çayın vermiş olduğu acı işte, o günden beri o çaya körkütük bağlıyım her yudumumda o anları gözümün önünden geçiririm ki unutulup gitmesina, ahirette denk gelince hesabını orada öderiz artık alman usulü mü olur benden mi yoksa ondan mı işte orası da meçhul.