Lüle lüle saçlımdı..

Yokluğuna alışmak istemiyorum ..
Yokluğunda nefes almak sanki dostluğumuza ihanet ediyormuşum gibi , ayıpmış gibi. Kendimden utanıyorum .
Bir şeylere mutlu olduğumda hemen kendi kendime "ne yapıyorsun , sen mutlu olamazsın" diyorum. Sensizken mutluluğu hak etmediğimi düşünüyorum.
Özlüyorum. Özlemek günden güne insanın içini çürütürmüş gibi.
Mesajlarımız kısmına girip emoji deneyip beraber gülmeyi özlüyorum.
Hayal kurmayı özlüyorum.
Üniversiteye gidince beraber gezeceğiz diye dolu dolu hayal kurmayı özlüyorum.
Özlüyorum işte.
Bize dair ne varsa her anını özlüyorum.
Ama bazen sen varmışsın gibi davranıyorum.
Yokluğunu unutmak istiyorum , dershaneden çıkıp beni 5 dakikalığına görmeye geleceğini düşünüyorum .
Evet her gece uyumadan önce düşündüğüm şeyler bunlar.
Belki biraz daha hayal kuruyorum.
Sonra DANK ediyor.
Birden bire.
Gözlerimi açıyorum.
Her yer karanlık oluyor.
Gerçek bu diyorum.
Gerçek siyah.
Gözlerim doluyor ama ağlamıyorum.
Sabah oluyor.
Sabah her şey daha kolay sanki.
Hiçbir şeyim yok gibi .
Gece olunca tüm gün yaptıklarım ; ihanet ediyormuşum hissi veriyor ve üzerine hıçkırık dolu sessiz ağlamalarım oluyor , nefesimi kesen sessiz çığlıklarım oluyor..
Ruhumun daraldığını hissediyorum başım çatlıyor koparıp başımı atmak istiyorum, olmuyor ..
Gece çok kötü bir vakit benim için .
Keşke hep sabah kalsa.
Sabah kalsa, sabah olsa.
Hiç gün kararmasa.
Hiç kendimle baş başa kalmasam.
Hiç yastığa koymasam başımı .. Hiç ıslanmasa kirpiklerim .
Keşke..

/'Kavuşmayı özlettin iki gözüm..'