Mahşer sirenleri çalmadan!

Uzun süredir çırpınıyor yüreğim.
Hayatın hengamesi,
Yaşamın hoyratlığı,
Sesimin renginden turta...
Yüzümün çehresine vuran bir çırpınış.
Gördüklerime, hissettiklerim...
Bu evrene eksik gelmişim
Ya da
Bu evrene isteyerek gelmemişim gibi...
Kımıl kımıl tüm kötüler.
Her yere kök salmış gibiler...
Eskiden en çok insan severim sözümü bile yedirdiler...
Bir yanım buruk,
Tek başına elinden bir şey gelmeyenin acizliğinde.
Diğer yanım öfke dolu,
Bu kadar kire bir gücü yeten el etmediğinden.
Ruhu daralınca insanın,
Bir şey yapmak gelmiyor içinden...
Aşka da karnımız tok artık,
Kara sevdaya da...
Bu kadar kirli olmak zorunda mı bu dünya?
Yada mazlumların yüzü gülecek mi mahşer sirenleri çalmadan...
Bir an bile olsa?