Mahzenim

Çalkalanır sinir uçlarım
Mahzenimin beyninde
Bir sağır var
Bir âmâ
Bir dilsiz
Bir giyotinli fıçının içinde
Bu üç kişiye üç cihette
Günde üç yüz kere
Bütün sinir uçlarında
Elindeki kadehe kırmızı şarap sağarsın
Gök istiva olmasaydı daha kimlerle iş tutardın
Neyzen meşkederken
Kalbe giden tufanın önünde kinin durmuş
Kamil insan mahlası kin mezarlığına
Kaç gören göz kaç işitir kaç gıybetçi bırakmış
Biz görmediksede kötüyü sevmediğimiz ot burnumuzda bitmiş
Biz duymadıksada eğriyi insan etiyle doyulmuş
Biz konuşmasakta zindanı: kadehlerini doldurmuş tabiun dan cahil cehennem ashabı