Her şeyden evvela içimi dökmem gerekirdi. Bunu odamda duran herhangi bir eşyaya da yapabilirdim fakat içimde biriken duyguları yine kendime dökmem gerekti. Çok yazdım, o kadar çok yazdım ki, artık beni kurtaracak tek şeyin kelimeler olduğuna inandım. Bahsedeceğim şeyler anlık duygular da olabilir, gözlemlerim de olabilir. Kendimden bahsetmek istemiyorum çünkü insanların esas kimliklerinin ruhunda yattığına inanırım. Ruhumda tortu haline gelen hezeyanlarım sevinçlerim ve henüz adı konulmamış duygularım beni yeterince tanıtacaktır. İnsanların arasından sıyrıldım ve kendimi birtakım ilişkilerden soyutladım. Sahneden indim artık ya alkış tutacağım, ya da eleştireceğim.
Kemal Fazıl ÖREK