Maraton

Koşuyordum.Arkamdan bir ses, devam et diyordu.Durmak istesem bile duramayacağım kadar korkutucu bir yerdeydim.Arkamdaki ses ise beni daha da motive etmek istiyordu.Arkama bakmaya çalışsam bile bana engel olan başka yankılar vardı.O sesin bu kadar tanıdık gelmesi ise daha da meraklandırıyordu.Bakamıyordum yine, nedeni yoktu bakamıyordum.Sonunda nefesim kesilmişti, dinlenmek istedim ,arkadan o ses yine konuşmaya başladı:Sakın bırakma diye.Yapamadım ama o kadar güçlü değildim durdum ve bir anda bacaklarımın titreyişini hissettim. Oturup kıyıdan geldiğim yola baktım kimse yoktu.O sesler neydi o zaman, nerden gelmişti?O yankılar nereye gitmişti.Bilmiyordum ama koşma isteği kendini yinelemişti.Yine koşmaya başlamıştım.Yankıların fısıldamadan haykırışa döndüğünü duydum.Anlamıştım geçmişin izlerinde, zamanda koştuğumu.O yankılar ise beni bugüne getiren acılarımdı.Koşmaya devam edicektim ve dinlenecektim.Maraton sonu,zamanımın sonu olucaktı.Yankılar daha da artıcaktı ben daha da alışacaktım yola ve daha da güçlenecektim.