Melankoli 1

Uykusuz bir gecenin ardından, haykırarak yeni daldığım uykudan uyandım.Etrafın bu kadar aydınlık olacağını düşünmeden ışığın gözlerimi yakışını hissettim .Ardından ayağa kalkarken oluşan baş dönmesi ile kendimi toparlamaya çalıştım. Bir süre sonra baş dönmesinin ağrıya dönüşmesini bekledim, sonra yavaşça su içmeye gittim. Suya kavuştuğum an sanki; vücudumun kendini yenilediğini fark ettim. Bundan istifade daha da ayılmak için yüzümün su çarpışması ile kendini uyandırdığını hissettim. Kendime kahvaltı hazırladım, kahvemi yudumlarken yanında sigara seansı başlattım. Mutfakta olan işimi bitirip odama geçtim, sanki karanlık bir aydın gibi üzerimi siyahla kapladım her şey tamamdı .Geriye ayakkabıları giyinip ,beden ve ruh birikintisi olan bu canı sokağa atmakta kalmıştı. Ciddi bir surat takınıp kulağımda çalan (Travis Birds - Coyaltes) o ses ile yürümeye başladım, ardından kendimi bir sahil kıyısında denize bakarken buldum. Sonunda anlamıştım; neden bu kadar yorgun olduğumu. Nedeni ; duygular ve düşüncelerdi. Bir anda duyguların düşüncelere göre yoğunlaştığını ve bu durumda kendime eziyet ettiğimi anladım, garipti bir yandan bunları söylemem. Madem öyle, neden engel olmuyordum? Cevap bulamadan yerimden kalkıp yürümeye başladım, ardı sıra huysuzlaşan ruhum sanki yansıma olarak vücuduma sinyal gönderiyordu; hafif bir göz yaşı ardından bir mide ağrısı. Neydi bu bu karmaşa, neden bu kadar rahatsız ediyordu? Bu durumu hafifletmek için limonata almaya gittim, ardından gölge bir ağacın altında kendimi rahatlattım. Bir süre sonra , yine yerimden kalkıp kararmakta olan hava eşliğinde eve yol aldım. Paket bitmeye yakındı, gecenin sessizliğinde eşlik edecek olan o sigarayı aldım. Eve varınca sanki bir rahatlama geldi, daha da rahatlamak için suyun ferahlığına kendimi bıraktım. Rahat kıyafetler eşliğinde, onun fotoğraflarına baktım. Baktığım anki zaman ile bakmayı bıraktığım zaman sanki bana kısa geldi ama saat bir hayli geçmişti . Yorgun vücudun ve ruhun dinlenmesi için daldığım o uykuda yine o vardı. Rüyalarda bile vardı işte ama bedensel olarak yanımda değildi. Bu da aşkın acı tarafıydı herhalde. Keşke öyle olmasa bazı şeyler bu kadar acı vermese, yastığa sarılarak hafifletmeye çalıştığım o özlem gitgide artmasa...