MERHAMET

Kusurlarıyla sevmeli insanı,
Hata yapabileceğini bile bile.
Ve tüm kusurlarını koymak,
Tezgahın orta yerine.

Ne güzel şey affedebilmek,
Affedilmeyi beklemeden.
Kendinde toplayabilmek,
Tüm gizli günahları.

Kırıntısını bile görmeden merhametin,
Kucak açmak her canlı hücreye.
Öyle bir sevmeli ki,
Dağ, taş akan su dahi almalı nasibi.

Muhtaç olduğunu görmeli,
Bir yudum nefese.
Nasıl da ihtiyaçlısı her şeyin bilmeli,
Böylelikle öğrenmeli yaşamayı bir de şükretmeyi...

03.12.18