Merhametin Ödülü

Çok eski zamanların birinde ormanın derinlerinde bir mağarada yaşayan kocaman bir ayı varmış ,bu ayının iki tane yavrusu varmış bu yavrularını doyurmak için günün tenha saatlerinde ormanda yiyecek şeyler aramaya çıkarmış ama yavrularını bıraktığı için de başlarına bir şey gelecek korkusu ile çok endişe edermiş .Ama yine de her gün yiyecek bulmak için onları yalnız bırakması gerekirmiş çünkü onları kendisiyle götürmek vahşi orman şartlarından dolayı çok daha riskliymiş. Anne ayı yine bir gün ormana yiyecek aramaya çıkmış ve yavrularına dışarıya çıkmaması gerektiğini sıkı sıkı tembihlemiş . Ona rağmen çocukların canı sıkılınca dışarda oyun oynamak istemişler tabi o esnada ormana avlanmaya giden bir baba ve oğlu yavru ayıları görünce çok korkmuışlar ve o korkuyla tüfeği onlara doğrultmuşlar zavallı yavrulardan biri vurulmuş diğeriyse korkudan ormanın içine doğru var gücüyle koşmuş . Silah seslerini duyan anne ayı kötü bi şeyler olduğunu anlamış ve hemen yuvasına doğru koşmuş koşmuş o kadar korkmuş ki yüreği ağzından çıkacak sanmış yuvasına yakın yavrusunun kokusunu almış ve kokunun geldiği yere varınca kanlar içinde yatan yavrusunu görmüş aman allahım bu nasıl bir acı bu nasıl bir vicdansızlık kim yaptı bunu sana yavrum diye feryat figan etmiş gözyaşları sel gibi akıyormuş sarılmış yavrusuna öpmüş koklamış bu öyle bir acıymış ki yüreği sökülecek sanmış. Daha sonra birden diğer yavrusunun olmadığını fark etmiş koşmuş yuvasına bakmış etrafa bakmış hiçbir yerde bulamamış ya diğer yavrumu da vurdularsa diye telaş içinde kıvranmaya başlamış .Yavrularından biri vurulup öldürülmüş biriyse ortada yok zavallı ayı öyle bir ağıt yakmış ki ormanda yaşayan diğer hayvanlar bile acısını hissetmiş ve arş titreme başlamış şiddetli Gök gürültüsü her yerde yankılanmış gökyüzü melekleri yeryüzüne inip ayının yanına gitmiş ve ayı olanları anlatmış ve yavrularını geri istemiş bunu duyan melekler korkudan ve açlıktan titreyen yavruyu ayıyı bulup getirmişler anne ayı yavrusuna kavuşunca acısı biraz da olsa azalmış ,ama ölen yavrusu için yüreği dağlanıyormuş. Meleklere yalvarıp yakarmış ne o olur yavruma bunu yapanlardan intikamımı alın diye Melekler babayla oğlu bulup ayıya getirmişler sen ne dersen o kararı uygulayacağız diye, anne ayı ben evlat acısı yaşadım ve bu acı tarif edilemez bir acı, onun bu halini gören diğer hayvan dostları baba ve oğlu linç etmeye çalışmışlar ama ayı buna izin vermemiş. Kendi intikamını kendi almak istiyormuş çünkü başka türlü içim soğumaz demiş. Tam pençelerini kaldırıp çocuğu öldürecekken vicdani el vermemiş ona zarar vermeye çünkü insan bile olsa netice de o da bir yavruymuş o yüzden kıyamamış ve terkedin hemen burayı demiş ben de yavrumun bu acısı varken kokunuzu bile buralarda duymak istemiyorum fikrim değişmeden hemen gözümün önünden kaybolun demiş. Bunu duyan diğer hayvanlar ve melekler çok şaşırmışlar ve Ayının koca yüreğine merhametine hayran kalmışlar . O anda gökyüzünden mavi bir ışık ölen yavrusunun üstüne vurmuş ve yavrusu tekrardan dirilmiş bunu gören ayı aman tanrım bu nasıl olur demiş . Birbirlerine öyle bir sarılmışlar ki görenler sevinçten gözyaşlarını tutamamış daha sonra melekler biz senin merhametine karşılık olarak yavrunu dirilttik. Eğer sende insan yavrusuna zarar verseydin diriltmeyecektik senin yavrunu . Yani yavrun senin merhametinle dirildi. Bunu duyan ayı daha da çok mutlu oldu ve bütün orman sakinleri şiirsel bir havayla tanrıya ve meleklere şükürler ettiler. Merhametin bir canlıya en çok yakışan şey olduğunu anladılar.