Mesafelerdeki Yabancı

Bir zamanlar her sözcük,
bir köprüydü aramızda.
Bir zamanlar her gülüş,
gönlümüze dokunan bir melodi.
Ama zaman,
kendi yolunu çizdi ve
araya mesafeler koydu.

Şimdi,
bütün cümleler eksik,
gözlerimiz birbirini bulmuyor.
Bir adım attıkça,
diğerinden daha uzaklaşıyoruz.
O eski yakınlık,
şimdi yabancı bir iz gibi
yavaşça kayboluyor.

Bazen,
yeni bir insanın içinde
eski birini arıyorum.
Ama hep eksik kalıyorum,
sanki o kişi,
benim içimde hiç var olmamış gibi.
Ve bir zamanlar yaşadığımız her şey,
şimdi sadece
geriye doğru düşen bir gölge.

Zaman,
hem birleştirir hem ayırır.
Ve belki de biz,
hiç farkında olmadan
kaybolan ilişkilerde
yeniden kendimizi arıyoruz.