mEVsİmİN sUçU yOK yOKluĞun sOğUk..

kahverengi gözlerine sürgün yüreğim
izlerin derin içimdeki hüznüm
çoğu zaman sevinçlerim
kahve rengi gözlerin benim dünyam
seninle nefes alır
seninle yaşlanır bu hayatım
kimse bilmez şu halimden
anlamaz neler neler çektiğimden
bir gülüşünle bin heyecan
bir bakışınla durur tüm zaman
sende benim gibi özlediğinde !
gözlerini kapat bi an olsun
hisset sayki tenime dokunursun
yanındayım kalbim ellerinde
ister sar sarmala ister vur yerden yere
yazın ortasındayım
ama ben nedense yinede üşüyorum
şehir uykuda sen uykuda ben uyanık
aydınlıkta bile korkuyorum
''mevsimin suçu yok yokluğun soğuk''sevdiğim
sensizlik karanlık..

şiir : fatih hülya başol 14.07.2021