müsaadeni isteyelim.

Söyleyecek sözün yoksa, müsaadeni isteyelim. İşimiz çoktur, vaktimiz dardır. Diyorum ben kendime sürekli. Yoksa derin mevzulara gidiyor koca sessizlik. Düşünceler, takıntılar, üzüntüler, dertler, efkârlar art arda birikiyor boşa vakit geçmesine sebep oluyor. Beyini, zekânı, hayatını, yaşantını olumsuz yönde etkiliyor bunlar. Bunun önüne geçmek zordur, kolayı da, kendinle başa çıkmakla mümkündür. İzin verme seni boşa tutmalarına. İzin verme seni oyalamalarına, izin verme seni doldurmalarına. Bazen ister istemez olur bir ayağının kaymasında kendini türlü türlü koyu sohbetler, muhabbet, nasihatler içersine bulursun. Kendine geldin mi müsaadeni iste kaç oradan. Kendini kendin kontrol etmeye bak yalnızken de, kalabalıkken de kendini kontrol etki, kontrol edemesinler seni. Senin işin kara kara düşünmek değil, sürekli etrafa, oraya buraya bakmak değil, olumsuzluklara takılmak değil, olumsuz kişilerin sözüne bakmak değil, oraya buraya gitmek değil, bunlar senin işin değil. Bunlara takılmak, peşine düşmek değil. Kendini bunlara, bu düşüncelere kaptırdığını düşündüğün zaman kendinden müsaade iste ve asil yapman gerekenlere koyul. Asil isine bakmaya koyul. Unutma işimiz çok, zamanımız dar. Yapacaklarımız var, hayallerimiz, sorumluluklarımız var bizim. Muhabbet falan gerektiği yerde, gerektiği kadar, gerekli kişilerle yapılır unutma. Kendini koca sessizlikten alıkoy işine koyul. Kendinle başa çık yoksa seninle başa çıkmaya çalışan, ve seni sonunda bırakan insanlarla, zamanından, ömründen çalan, kullanan çok insan olacak. Selam ve dua ile.