MUTLU DA OLAMADIK

Sustum, çünkü o an susmak en doğrusuydu,
Yol boyu susarak yürüdüm.
Kalbimde hayal kırıklığı taşıdım,
Gözlerimden bir iki damla yaş düştü.


Baktım gökyüzüne, bir nefeslik durdum,
Önceden yine böyle bir şeyler yaşamıştım.
İçimden "Ağır bir yalnızlık yaşıyorsun" dedim,
Ve bu yalnızlık her gün bir şeyler götürüyor senden.

Zaman hiç haklı çıkarmadı beni,
Ne zaman mutlu olmak istesem illetten illet meseleler ile uğraştım.
Nefessiz kaldım, sesine özlem duydum,
Kaç gecelik dertleri sabaha çıkarttım.

Bu kadar da ağır olmamalıydı yaşam,
Alt tarafi büyüyüp, yaşayip ve sevip gidecektik.
Ama bir türlü olamadı, bizler seçilmiş kişiler olamadık,
Mutlu da olamadık seninle.

R.T.