Nasılsın huzurum, bu günde sana uyandım. Uykum var hala, özlemliyim kokuna. herşey tükenmemiştir belkide yine gökyüzü masmavidir. Dahada erken kalktım ne kadar çok seversem okadar kar'dır derler ya! uyandığımda gökyüzü griydi olsun kim bu eşsiz güzelliği görünüşü için sevdi ki. Sana olan özlemim kat ve kat arttı canımı acıtmıyo belki ama fazlasıyla yüreğim titriyor üşüyorum, hiç bu saatlerde kalkmamıştım belkide uyumamışımdır "Herzamanki gibi" özür dilerim göğüs kafesimin içindeki bizi yordum. Her karanlık gece bir uykusuz ve yorgun göz çiftleri. Dışarıya çıktığımda ise hava çok rüzgarlıydı kimine göre mutluluk benim için bir endişe. "Sıkı giyindi mi?" "üstü zayıf mı?" "titriyor mu?" "Elleri ne durumda" belkide günde milyonlarca şey düşünmek insanı deli bile edebilir, ben seni düşünüyorum en azından hala delirmiş olmamalıyım. Yaşarken ölüyorum her geçen gün bunu benim içime nasıl yaparım. Uğurlayamıyorum senin sonsuz gidişini bencil bir adamım ben. Seni özledim diyemiyorum gülüşü diyorum içimden ah o gülüşü ne çok özledim ulan, bak bu günden yine seni yarın nasıl seveceğimi düşündüm. Saçlarını tararken hep beni düşünürdün belki aklının ucundan geçmişimdir öyleyse hala göğüs kafesimin biryerinde beni bekliyorsun çok yorgunum beni affet gidişin sonsuz gelişin ebedi olsun. "Sonsuza dek".