Ne çok şey yazmışım ben sana bir sürü olmuş ne çok umut etmişim ne güzel hayal kurmuşum belkide sende bu yüzden bana çocuk diyorsundur keşke kaleme mağruz kalmak yerine seni görmeye mağruz kalsaydım . Bizim aramızda sadece 4 yaş var ben sadece 4 yıl geç kaldım sana ama o kadar çocuk oldum ki hiç büyümezmişim gibi geldi bana en çok bu yüzden yenildim ya sanada sen bana her çocuk dediğinde biraz daha imkansız gibi durdun biraz daha yakıştıramadım ben kendimi sana hep tedirgin oldum ya beni beğenmezse beni çocuk gibi görürse diye ,işte bu yüzden kaçmıştım ben senden en çok bu yüzden kortum , seninle yüzyüze gelmekten kaçındım bana yüklediğin çocukluk olgusu beni hep senden eksik gösterdi benden büyük oluşunada çok şey biliyor olmanada hiç katlanamadım asılında akşama kadar birsürü insanla konuşuyorum 2 dakikamıda sana ayırmışım çokmu 2 dakikalığına göze almışım birşeyleri ama ya beni beğenmezse yani beni çocuk gibi görürse ne olurdu düşüncesi yıktı herşeyimi ben en çok sana kızdığım zaman susuyorum o gün konuştuğumda da çok kızmıştım çünkü çok temiz bir geçmişimin olması çok saf olmam yetmiyordu beni sevmene tam tersi yaptıklarım beni gülünç duruma düşürüyordu eksik kalıyordum karşında benim mutlu olduğum ufak tekef şeyler seni mutlu etmiyor uzak kalıyor sadece 4 yaş yüzünden mesela böyle giderse çocuk birisi hayatıma girecek demiştin bunu hiç unutmuyorum aklımdan hiç çıkmıyor ve ben bunu söyleyen birisi için geleceğime yönelik hayal kuruyorum gerçekleşsin diye uğraşıyorum bunu söyleyen biri beni sevebilirmiydi acaba sen beni bir gün seve bilecekmiydin kendini benden üstün görmekten vazgeçecekmiydin bir gün böyle bir ihtimal varmıydı ben iki yıl bitirdim seninle bir ömür geçire bilecek kadarda sevebilirdim mühim olan bu değil yada sana katlanmak değil ben birşeyleri eylenceli hale getirmesini çok iyi bilirim ama mühim olan sen de bir gün bana benim sana baktığım gibi baka bilecek misin