'Ne olur bana bir ölüm masalı anlat hayat.

O kadar çok umutsuzlaştırdılar ki beni, yeni bir hüzün yaptılar kendimden her defasında, başka bir mutsuzlukda, başka bir acıyla. Kocaman bir denizin, küçücük bir kum tanesi kadar bir mucize istemiştim sadece. — Adı umutla, soyadı yaşamak. 'Çok kırgın ve yorgunum. Ne olur bana bir ölüm masalı anlat hayat. Çok uykum var. Hep uyumak, ve bir daha da hiç bir zaman uyanmamak istiyorum... 'Bu bir veda mektubudur. İlk önce duyduğunuza inanamayacaksınız. "hayır olamaz!" diyeceksiniz kendi kendinize. Belki de defalarca yüksek sesle haykırarak tekrarlayacaksınız bu kelimeyi, "hayır olamaz!". Sonra boğazınız düğümlenecek. Yutkunmakta bile zorlanacaksınız. Gözleriniz yaşaracak. Bir kaç damla gözyaşı düşecek avuçlarınıza. Belki de tek tek fotograflarıma bakacaksınız. Sonra birlikte yaşadığımız anılar, ve birlikte ettiğimiz sohbetler gelecek aklınıza. Hep, "ne güzeldi o günler" diye başlayacak bütün hatırlamalar. Ben asla unutmayacağım. Keşke zamanı geri alabilmek mümkün olabilseydi... 'Gitmeye bu kadar çok yaklaşmışken, az kalmaya da alışmalıydı insan. —Beni düşündüren tek şey, geride kalanlarımın az acıyabileceği, az üzülüp, az kırılabileceği şeyler bulabilmekti. 'İncirler olana kadar kalsaydın bari diyordu bir şarkıda. hep kalmamışmıydık? hayatın dört mevsiminde, zamanın verdiği acılarda, yağmur yağarken sırılsıklam olana kadar, acı bir çaresizliğin en derininde, yalnız olana kadar, hep kalmamışmıydık? Sahi, herkeste, herşeyde kaldık ama neler değişti? 'Göremediğim her yüzün bir sesi olsun isterdim hayatımda. Bana sesinizi verebilir misiniz? Mesela upuzun bir şiirin bir kaç cümlesini okurken, sevdiğiniz bir kitabın bir kaç sayfasını okurken, ya da hiç unutamadığınız bir şarkıyı söylerken, bana sesinizi verebilir misiniz? 'Neden, Neden, Neden hiç kimse anlamadı beni? Sahi, gözlerim karanlık diye, yüzümde mi karanlıktı benim? 'Çok sıkıldım bu karanlıktan. Bu karanlık zamandan, bu karanlık hayattan çok sıkıldım. 'Hayat? Kaç mutluluk uzağımdasın sen? Kaç umutsuzluk içimde? 'Ne olur Git artık karanlık, öyle derin ki acıları bu hayatın, öyle ağrılı ki bu umutsuzluklar, öyle çok acı ki susmak, öyle çok ağır ki bu zaman, öyle cansız ki her şey...

//Mehmet Bakır.