ne zaman biri hayatıma dair görünürde basit cevabı derin bir soru sorsa içimle dışımın tezatlığı arasında eziliyor ruhum. Görüntümde yaratmaya çalıştığım güçlü kadının aklı , içimdeki yarası hala kanayan küçük kız çocuğuna takılıyor. Cevaplarımı ufak tebessümlerle süslemeye çabalarken üzerimdeki bakışların altında eziliyor içimdeki çocuk. Olması gerekenden fazla gördüğüm merhamet sanki yaramdan daha çok canımı yakıyor o an.