nede hızlı geçiyor zaman yaşarken hıc geçmiyormuş gıbı gelıyor aslında ama gerıye dönüp baktığında bırcok anı acı, mutluluk hasret çaresizlik. Dedimya geçmez sanarken bırcok şeyı yasayıp gerıde bırakıyor kaldığı yerden devam ediyoruz. Yaşamak neydı nasıl yaşardı ınsan, nasıl buyurdu yada ne zaman? Bana sorarsan ne zaman büyümeye basladın diye evlendiğimde derdim oncesınde bırcok şey yasarsın acıyı yaşadığını bırcok sorumluluğunun olduğunu düşünürsün fakat öyle değildir gerçek acı gerçek sorumluluk gerçek mutluluk evlenınce başlarmış yada benım öyle başladı .kımi Zaman aşırı yükün oldıgunu hıssedersın bırcok kez de mutluluktan dökersin gözyaşını çokça caresızlık yaşarsın. Çokça umut çokça gözyaşı . Öncesinde bır kacısın vardır hayattan ınsanlardan senı mutlu eden şeyler gerçek mutluluk sanarsın acılar gibi acılarında hafıftır çünkü ustuseınden gelir ertesi günü umursamazsın. Ama pekı ya hayatının ikinci donemınde hayatına yeni bır yön verdiğinde yeni hayatlara insanlara yolculuklara yelken açınca işte o vakit o vakıt anlıyorsun kı asıl acının ne olduğunu asıl mutluluğun asıl hayatın nasıl olduğunu. Çünkü bır hayatla bırlestırmıs asıl mücadelen baslamıştır .Doğru insan ise yasamını bırlestırdıgın o vakit ne yaşarsan yaşa hep ayağa kalkmak zordınasındır hep mücadele etmek. Mutluluğun formülünü bulmak zorundasın yeni yolculuklara yelken açmak zorındasın. Kendın için olmasa da sevdıklerın için ıyıkı var olan insanlar için. Uzun lafın kısası gerçek mutlulukta acıda da işte ozmn baslar ancak ozaman büyüdüğünü anlarsın...