Nefret sanırım insanın en pis duygusu. Kime neye ne zaman besleyeceğiniz hiç bilinmiyor. Zaten her insan kalbinde birbirinin zıttı duyguları da beslemez mi. Biri nefret biri sevgi hangisini daha çok beslersen o daha çok büyür o daha fazla söz sahibi olur . Ben iyi dediğim insanların gerçek yüzünü görmeye başladıkça yavaş yavaş azar azar beslerim . Bir çiçek gibi onu sürekli sularım . Zamanla ben değişmeye başlarım sinirli olurum her söze alınırım . Etrafımdakileri incitmeye başlarım halbuki nefret duygusu benim psikolojimi ele geçirene kadar konuşsam belki olay buralara gelmez . Kim bilir belki yıpranmam . Daha sonrada onunla konuşmamayı tercih ederim sonra üzülürüm sonra sinirlenir yine üzülürüm . Bi insanı hayatıma sokana kadar uğraşır , içine sıçmasını bekleyene kadar sabrederim . Sanırım buda beni gerizekalı yapan en boktan özelliğim .