NEFRET / Şiir

Nefret gözümü kapadı, aşkı unuttum sizin yüzünüzden!
Aslında farketmem gerekirdi;
Bir kelebeği öldürecek kadar caniydiniz zaten!
Nasıl kandım, nasıl inandım size ben?

Geçmişimde kalan herkesten nefret ediyorum;
Bir sürü eski insan, hiç bir işe yaramayan.
Değersiz insanlara, haketmedikleri değerleri veriyorum!
Benim aptallığım, onları vazgeçilmez hissettiriyorum!

Sonrası daha kötü, onlar yüzünden;
Kötü insan olarak gözüktüm insanların gözünden!
Ama artık değiştim, etrafımdan attım boş beleşi,
Zaten onlara güvenerek iyi b0k yemişim.

Şimdi ise yalnızım, bekliyorum doğru kişiyi.
Gelecek olana sesleniyorum;
Bırakcaksan gelme bana, istemiyorum bitecek ilişkiyi!
Sonsuza kadar olacaksan olmanı istiyorum.

Olacaksan gel, boşuna yorma beni!
Zaten bir sürü insan var unutamadığım,
Aralarına yenisini eklemiyim.
Zaten hepsi aklımda. Hadi ikile, seni tutmiyim.

Artık inancım yok aşka falan!
Dediysem sana, emin ol ki bu yalan.
Biri gelse seviyorum dese yine kanıcam.
O kişide bırakınca, güzel sözlere kanan kafama sıkıcam!

Kaynak: Kaan TURHAL'ın Web Sitesi