Bu cehennemi katlanılabilir kılan tek şey cennete açılan bir pencereydi. Azap içindeyken huzurlu hayatlar görebilmekti. Ruhu sönmüşken yanan ruhlar görebilmekti. Nükseden ahenginde kaybolmaktı. Ve sonra yine işkence dolu hayat. İnsan nasıl yaşardı bu kadar özlem içinde?