Neyse

Yoktum ben, senden önce yoktum. Sen geldin. Iyiki geldin. Kendinden üstün görme beni. Bende sıradan bi insanım. Hiç fazlalığım yok. Aksine bir sürü eksiğim var ve bunu da en iyi sen bilirsin. Ama seninde bilmediğin şeyler var. Neysee. Mesela çok güzel susarsın. Bütün sessizler gurur duyar seninle. Sonra ağlayışın var ağlarken konuşmaların. Sen ağlarken bende ağlarım ama ağlamam derim. Ve bi kalbin var. Meselaa çok güzel sinirlenirsin. Sen bağırdıkça daha çok aşık olurum sesine. Ve ikinci kere Neysee. Bazen seni hakedemeyecek biri olduğumu düşünüyorum. Belkide benden daha iyilerine layıksın. Benden daha güzellerine. Çünkü sen bunu hakediyosun. Ben hep ağlarım, boşver beni. Bazen sessizlikten, bazen sensizlikten bazen ise yalnızlıktan. Ama daha çok sensizlikten. Çünkü sen yoksan, kötü olan her sey var. Sen yokken ben hep kötü şeylere sarılıyorum. Neden bilmiyorum, belki de her şey çok boş geliyo, çok boktan. Üçüncü kez Neysee. Ne çok neyse dedim. Bunu da boşver. Senden bi an olsun vazgeçmedim, vazgeçmeyi aklımın ucundan geçirmedim. Sen bana söz vermiştin. Bırakmayacaktın, bırakamazdın. Peki şimdi ne değişti? Yoksa çok sevdim diye mi gitmeleri giyiniyosun üstüne. Sana ne çok şey diyorum. Bazen kızıyosun, ama nolur kızma sevdiğimden diyorum. Bilmediğim kokunu öyle çok özlüyorum ki. Belki de fazla konuştum, yada ne bileyim. Ama inan seni çok seviyorum. Mutlu olman için her şeyi yaparım, bunu iyi biliyosun. Böyle mi mutlu olacaksın? Olacaksan söyle, eğer ben olmadan daha mutlu olacaksan ben vazgeçerim her şeyden. Her şey eskiye döner. Bende beni çağıran karanlığıma geri dönerim. Canımı yaksada seviyorum onu. Yanımda hep hissettiriyo varlığını gölgesiyle, soguguyla. Olsun ben bunlarada alışırım. Ama sevme kimseyii. Sevmezsin sen biiyorum. 2 kişiye daha söz verdin. Gelecekten iki kişiye. Beni geç, boşver. Ama onları üzme olur mu? Canım yanar, dayanamam. Ve ..

Neysee.

-Betül Kıran