O Ya da Bu

Ölümden bahsedince tüm hayalleriniz dağılıyor. Ne tuhafsınız.. Gerçekten ölümü unutmak için bu kadar çabalamanız tuhaf ve saçma. Ben ne zaman bedenimde bir sorun olsa diyorum herhalde artık öleceğim ne mutlu bana! Ama yok işte. Bugün de başımda saplanan bir ağrı var ama kesin bir şeyim yoktur. Ölüm hep en haketmeyen insanı buluyor. Hakedenler ise sürekli yaşıyor. Yok mu bir maganda kurşunu falan.. Gerçeklere susan insanlar ile avuntu üzerine konuşuluyor ancak. Ya da onun kadar boş olmanız gerek. Benim insanlarla alakam ciddiyetleri bitene kadardır. O andan itibaren çok da ciddiye almam. Üzülürüm ama söyleyemem işte. Söylersem benim teşvikimle yapacaklar ve daha da üzücü olacak. Her şey kendiliğinden güzeldir zaten. Böyle istek parçalar gibi yapmacık olmamalı. Kurgu veya senaryo olmamalı. Doğal olmalı işte.. İnsanlar birbirini aldatır olmuş mesela. Kimse bunu dile getirmez hayatına bakar. Ya hiçbir derdiniz başkası değil ki sizin. Siz sürekli kendinizle ilgilisiniz. Derdinde bile bencil olan kişiler tanıdım ben. Yapmayın işte, bir şeyleri özele indirgemeyin. Bu dünyada size özel çok bir şey yok. Herkes ve her şey geneldir. Şu zihinsel dertleri bir kenara bırakıp insanlara yardım edelim olur mu? İçimde yangın falan filan değil de bakın şurada bir yangın var maddi olarak yardım edelim o da elimizden gelmiyorsa temenni edelim Tanrı'dan onların işini kolaylaştırması için. Ama bırakalım şu ergen sözlerini. ?❤️?️