Mürekkebin kağıda karıştığı her kelime, okuyanın aynası sayılır bir yerde... Ondandır okurken altını çizdiklerimizin çokluğu belkide... Kimi hatırlatır, kimi unutturur Kimi ağlatır, kimi gülümsetir Kimi öğretir, kimi şaşırtır Ama hepsi birer iz taşır suretlerimizde...
Yazdığım her satırın bir ilham olanı, Bir gizli kahramanı var elbet... Ama en çok okuyana ayna olması duygulandırıyor beni; sizler 'işte bu tam olarak ben" dedikçe... Duygularınıza tercüman oldukça Hiç tükenmesin istiyorum kalemim... Sonra birden tıkanıveriyor, Önümde sayfalar; ben günlerce öylece kalakalıyorum kendimle... Bir yerden bir esinti geliyor kulaklarıma sonra... Bir hikayenin gerçek yolculuğuna çıkmak gibi bir şey... Öyle canlanıveriyor kelimeler gözümün önünde... Ve ben define bulmuş gibi seviniyorum, kalemim kağıda döküldükçe...
Yazmak yaraysa, Okumak merhem, bilirim. Benim niyetim yaraya tuz olmaktan yana hiç değil, belki bir miktar su serperim...
İşte bu yüzden; Ah benim kıymetli ilham perilerim, O sarı sayfalarımı siz, hiç yalnız bırakmayın emi?