Okyanusa Aşık Ada

Bir ada düşün sevgilim. Okyanustan taşıp, toprağına yerleşmiş bir ada. Onlarca deprem görüp, kıyametlerden kurtulmuş. Yönünü bilmeyen ve kaybolmuş bir ada. Çok yaralar almış belli. Toprağa tutunmaya çalışıyor, okyanusu yırtarcasına. Okyanus dövüyor dalgalarıyla, adanın her karış toprağını. İşte sen bu Okyanussun sevgilim. Ben ise senin küçük Ada’n. Ben senin okyanusuna gelebilmek için çok okyanus aştım, senin adan olabilmek için çoğu adayı yerle bir ettim. Tutunayım diye çok deprem gördüm. Derinden aldım bütün yaralarımı. Büyük bir ada’ydım ben. Büyük ve göz kamaştıran bir ada. Ama aldığım her yarada, her darbede daha da küçüldüm. Çünkü sana gelebilmek için güçlü olmalıydım. Senin yolun zordu. Eğer bir okyanusa ada olacaksam, buna değmeliydim. Aştığım yollar değdi mi bilmiyorum. Sen bilirsin bunu. Ve sen hiç görmedin ağladığımı. Göremezdin de zaten. Vurduğun dalgalara karıştı gözyaşlarım. Dalgalarının sesiyle örttüm, hıçkırık seslerimi. Duymadın sen hiç. Sonra dolunayla buluşurdu siyah gökyüzünde. Sen onları izlerdin, ben ise seni. Keserdin dalgalarını. İzin verirdin yanına gelmeme. Korkardım hareket etmeye. Çünkü öfkeye hazırdı senin dalgaların. Ama yinede âşık işte bu ada, senin okyanusuna.

- Betül Kıran