İnsanın vücuduna almak istediği şeyler genelde iyidir, atmak istedikleri ise kötü. Öyleyse insan da varoluş olarak kötüdür beden itibariyle. Hamurunda vardır tabiri caizse. Belki bu sebepten İsa babasız dünyaya geldi ve pek çok peygamber acılar çekti hayatı boyunca, sağlam bir irade ortaya koymak ve bu iradenin ve inancın kötülükten arı bir halde bulunduğunu ortaya koymak için. Pleb ise bu konuda küstahtır genelde, kendisini bir şeyleri hak ettiğine ikna etmiştir ve koşar durur dünyada delice. İnsanın en lüzumsuz tarafıdır bir şeyleri hak ettiğine inanması. İnanç ve ruhtan kaynaklanan iradeden başka insanın övülecek ya da bir şeylere hakkı olan bir tarafı yoktur. O bedenlerine meylettikleri hiçbir şeyin de gerçeklikte kıymeti yoktur.