Ölüm Bilgeliği

Ben evrenin bir perspektifiyim. Tanrı'nın dünyadaki farklı bir bakış açısı. Kimse dünyayı benim gözümden göremez, benim baktığım gibi ya da duyduğum ve hissettiğim gibi algılayamaz. Benim düşündüğüm gibi düşünemez. Yani kimse hiçbir olasılıkla bir "ben" daha olamaz. Ben bu sebeple evrenin olmazsa olmazı ve gereği olmalıyım. Doğru zamanda doğru yerde olmalıyım. Eğer bir yaratıcı olmasaydı, kabul gören tek yaratıcı ruhum olurdu. Çünkü evreni benim açımdan göremeyen bir Tanrı esasında mutlak güç sahibi olamaz. Eğer bir Tanrı yoksa, Tanrı bu sebeple benliğimdir. Ruhumda bulunan Tanrı beni benden üstün kılabilirdi. Neyse ki bir Tanrı var. Tanrı insanların ruhundadır, bu yüzden doğru şeyler yapmak gerekir ki Tanrısal kalabilsin. Tanrı her zaman içimizde bir göz bırakır. Oradan bize ve yaptıklarımıza bakabilir. Bu yüzden şah damarından daha yakın benzetmesi yapılır. Bir insanı öldürmek bu sebeple tüm insanları öldürmek hükmündedir; çünkü Tanrı'nın bir bakış açısına zarar verilmiş olur. Şeytan ise insanın iradesini şaşırtan ve onun benliğinde bulunan bir bir şeydir. İnsanların seçimleri ve kararları, yani iradî açıdan aldığı tüm kararlara etki eder. Böylece onun nefsî duygu ve düşüncelerini hareketlendirerek ilahlaştırır. Tanrı'ya karşı duran bir ego oluşturur. Tanrı'da egosunu tercih edenleri cezalandıracaktır. Cehennem de insanların hem bugünü hem de yarını olacaktır. Eşyalar ve insanlar tercih edildiğinde Tanrı unutulur. Tanrı unutulursa, Tanrı da insanı gözardı eder. Etmiştir de söylendiği üzere. İnsan tüm bu suçlarından arınmak için kendini öldürmelidir. Ancak fizik olarak değil, ruhsal olarak. Buna ölüm inisiyasyonu denir. Yani tüm kuralların, zihnin ve bilincin yıkıldığı bir inisiyasyon. Bu bazen bir ritüel, bazen ise bir aydınlanma biçiminde olabilir. Bu tamamen değişkendir. Üst insan, Nirvana, Yeni Rüya, Vaat Edilen Topraklar, Özgür Ruh... Hepsinin tek yolu ölüm inisiyasyonudur.