Ölüyorum Bell'ki 2

çocuktum.
biraz hırçın,biraz uçarı,
bilmezdim sevda türküleri.
onlu yaşlarımdı,
bir nehri uçtan uca
taş sektirerek geçtim.

duruldum.
derdi öğrendim,öğrendim feleği,çemberi.
boynum dikti,yüreğim tedirgin,
toprak olup sertleştim,
yağmur olup gürleştim.
onsekizimdi,
bir şehrin koynuna
güller derip saçtım.

yirmibeşimde çığır açtı kimliğim,
az söyleyip,öz konuştum.
kederlerimi dizdim tesbihlere bir bir,
kaynaştım sakallarımla günbegün.
bir güzelin fotoğrafına
bir buse kondurup her gece sevdim.

vakit yoruldu,zaman ihtiyarladı,
kar düştü saçımın teline.
kalbim küstü,şehir fırtınalandı,
kor düştü gölgeli yüzüme.
bir geceyarısı gönülhanemden
ceketimi alıp çıktım.

'her şey bomboş' diyor şarkı,
'sevmek kime gam getirmemiş ki'
şairin son mısrası..
içimde patlamış mayınlar gibi bir cehennem,
yalınayak koşuyorum ateşe karşı.
mevsimlerden ölüm,günlerden musalla;
kalbinden kalbimin cesedini alıp çıktım.

- Abdullah Cemek
19/10/2019