ölüyorum 'bell'ki

Islıklar çalarak koşar adım çıktığım eve,gözlerim kan kırmızısına boyalı ve başım eğik giriyorum.Oysa destansı bir gündü gecenin beklettiği,sabahın vadettiği.Kapımdan dışarı atarken adımımı ütülü gömleğimin,taralı saçlarımın bozulması tedirgin ederken beni;şimdi bir harabeyim,yerle bir ruhumun tüm çekmeceleri,gururum saçılmış her tarafa,kalbim yerle yeksan,dönerken geri.Aklıma gelmezdi güneşi selamlarken,geceye yenileceğim.Zaferle çıktığım eşiğimden,bir tufanla geri döneceğim.Oysa yerli yerinde evim,barkım.Zillerim çalıyor,televizyonun üzerinden sarkıyor annemin dantelleri.Pencerelerim gıcırdıyor hala,balkonda dupduru yine hava.Duvarda asılı resimlerim.Bir ben,bir ben değilim aynı.Her şey ölmüş gibi yerinde,kıpırtısız.Bir ben yaşıyorum sanki;beyhude,fırtınalı,ispatsız.

#abdullahcemek