ÖLÜYORUM

Hissediyorum,
Önce denizin kokusunu.
Sonra, adımlarım arttıkça vücudumu saran soğuk suyu
Hissediyorum,
Ölümün tatlı naif kokusunu
Adımlarım arttıkça bedenim saran soğuk kefeni
Dalgalar bedenimi yalayıp geçerken batıyorum
Her adımımda dalıyorum suya
Sona geldiğim gibi
Her şeyin daha kötü olmaması için batıyorum
Deniz bir girdap gibi içine çekerken
Direnmiyorum
Her adımımda ölüyorum
Geçmişim bir film şeridi gibi gözümün önünden geçerken
Pişmanlık duyuyorum
Öldüğüm için değil ölüm denilen hayatı seçtiğim için
Geçmiş gözümün önünden teker teker giderken
Gülümsüyorum
Ölümle dalga geçer gibi geçmişime gülüyorum
Yaşayamadığım hayata
Gülemediğim zamanlara
Gelip gidenlere geçip gidenlere
Gülüyorum hayattan intikam alırmış gibi
Bedenim oksijene ihtiyaç duysa da daha da dibe batıyorum
Kollarım vücudumun yanında salınırken
ayaklarım ihanet edermiş gibi çırpınsa da
Ölüm denilen hayat ayaklarıma kayalar bağlıyor
Ayaklarım çırpınsa da batıyorum
Ölüme gidiyorum, sonsuzluğa gidiyorum
Oksijene ihtiyaç duyan dudaklarım kendiliğinden açılıyor
Belki bir oksijen bulma ümidi ile ama aldığı tat ölümden başka bir şey değil
Gökyüzünü göremiyorum artık sadece karanlık
Yıldızlar yok, ay yok sadece bedenimi saran ılık suyu hissediyorum
Gözlerimi açamıyorum daha da batıyorum
Sona geldiğimi hissediyorum ağzımdan ve burnumdan giren sular beni boğuyor
Aslında su değil geçmişim boğuyor
Ölüyorum
Aydınlık gidiyor
Ölüyorum
Her şey bulanık
Ama canım yanmıyor
Ölümü kabul eden bedenim atık acımıyor
Karanlık tüm etrafımı sarıyor sarmaşık gibi
Çırpınmıyorum artık gerisi de yok ya
Ölüyorum ,öldüm.

Beyza Nur KIŞOĞLU