İhtiras görece zamanı kullanarak yaşamı tüketir. Akıl ve ahlâk ise zaman akışını yavaşlatır, hayat denilen hastalığın ömrünü uzatır.
Ömür onu yaşayan erdemli insan için uzundur, onu yaşayamayan doyumsuz insan için ise yetersiz ve fazla kısadır. Zaman görecedir, ölüme değin ömür de öyledir.