Özlemek

Belki de en çok özlemek yorar insanı. Hatta bir zamanlar her şeyin olan ama şimdi hayatta olduğundan bile haberin olmayan birini özlemek... Çok garip! 1 gün onun günaydın mesajıyla uyanırken ertesi gün ondan haber alamamak... Hataları kendinde arıyorsun ilk başta "Acaba ben ne yaptım da böyle oldu?" sonra zaman geçiyor ve sen özlemekten yorgun düşüyorsun birden onu sorgulamaya başlıyorsun "Sevseydi gitmezdi!" der gibi ama tek bir gerçek var ki gidenler dönmüyor geri. Sol yanında hep bi boşluk oluyor ve kim gelirse gelsin o boşluğu dolduramiyor. Yalnız, çaresiz bekleyisler yerini sonsuzluğa bırakıyor ve o an anlıyorsun ki sen yalnız degilsin ölüm var...