Uzaktan İzledim her şeyi, bütün güzelliği.
Zaten kim takılı kalıp da böyle bir ana hapsolmak istemez ki?
Minicik pembe bulutlar saklanırken gri gökyüzü, birkaç eski rüyama dokundu.
Öylesine mest olmuştum ki bir kez olsun baksalar yüzümden okunurdu.
Deniz hem öylesine mavi, hem de gümüşî olmuştu ki.
Neyi söyleseler, neyi vaad etseler sahiden boştu şimdi.
Biliyordum ki dört duvarlar beni, herkesi beklerdi.
Hoş, zaman geçmekte, gece çökmekteydi.
Bir sonraki günde bunların hiçbiri, artık gözümün önünde olamaz, yalnızca gönlümde barınabilirdi.
Bu andan kopmak nasıl işten gelir ki?
Ilık denizin huzuru ukdeden ibaret kalırken izlemek,
Sadece manzarayla yetinmek olsundu.
Hava sakin, deniz durgun, zihin dingin, hayat durgun, etraf suskundu ve gönül düşündükçe yorgun oluyordu.
Özlem barizdi; dut yediğim günler, dost bilinenler gibi.
Bu tatlı serin gün de özlenecekti.?⭐??