Papatya kokulum idi..

Ölümü hatırlayın .
Boş verin her şeyi .
İmkanınız varsa sarılın.
Bir ömür hasret yaşamak diye bir şey var.
O da dünyanın cehennemi.
Evet , kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir acı .
Ve bu acı karşısında hiç bir teselliyi dal edinemiyor, tutunamıyor insan.
Öyle ya tutunmakta istemiyor.
Yanlış mıyım dostlarım ?
Tadı tuzu kalmayan hayatta , dal aramak niye?
'Dost' ile 'kaybetmek' kelimesi aynı cümle içinde barınırsa , tutunmak dahi ağır geliyor.
Ölümü hatırlayın ve boş verin her şeyi .
Toprağına sarılmak yerine , sevdiklerinize sarılın.