Paramparça

Seviyor insan, özlüyor her an. Kalbine söz geçiremiyor ki. Bağlanıyor gün geçtikçe her gün daha da çok bağlanıyor daha cok özlüyor daha çok seviyor. Kalp bu hic soz geçiremiyor. Beyninde sevdiğini başka türlü tasarlıyor ona inanıyor. Yaşanan yaşatılan her ani görmezden gelerek beyninin oyununa geliyor. O hep en iyisi hic yanlış yapmayacak tek insan olduğunu biliyor çünkü ne kalbine ne beynine söz geçmiyor. Sanki her sey bir rüya canı yanmiyor yansada unutuyor çünkü cok seviyor. Bir gun ruya bitiyor her sey paramparca. Her sey hayal. Çünkü her anını beyninin oluşturduğu gercekle yaşıyor. Her sey yalan. Koca seneler yıkılıyor birden üstüne. Onca senenin acısı, onca senenin yalanları. Peki şimdi ne olacak?