Pek beceremem ama deneyeceğim.

Günlerce , sayfalarca yazabilirim bu konu hakkında ama okunması o kadar sıkıcı ve zulüm olurdu ki bu sebeple bir kaç cümleyle sadece kendimi durdurmak için paylaşacağım.
İntihar ; toplumun görünmez , suçlusu bulunamaz , anlaşılması en zor korunma içgüdüsü.
Yaratılış gereği benimser insan ölmeyi fakat öyle bir zaman aşımına uğrar ki insan hayatı , insan kendi kendine sonu getirebileceğine inanmaya başlar ve sonuç .
Ne acıdır ki hiç bir sosyal sorumlulugun kabul edilmediği en acımasız konudur bu başlı başına.
Ne kimse üstlenir bunu ne kimse kinar ne kimse duyar ne kimse yaşar.
Korkunun yada korkusuzlugun, kaygının , utangacligin , tedbirin , tedbirsizligin akılda kalıcı olmayan bilimum envanterin serüveni aslında bir nevi.
Bir insan neden intihar eder ki sorusunun hiç bir zaman cevaplanamacagi acı gerçeğin ta kendisidir.
Standart sebeplere sahipsiz . Kabaca parasızlık , sevgisizlik , sevkatsizlik , hor görülme , çok güvenme , sevme , seçme ve tarifinin en zor olduğu ve insanı anlamsizliga iten hiç kimse olamama.
Bir insan enkazının sonucudur aslında.
Beni yadirgamayin nolur , sadece yazıyorum , sanırım ben bu olayları zor aşıyorum.
O kadar duyarsizliklarin içerisinde bir yaralı bir kediyi iyi etmeye çalışan en azından çaba harcayan acıyan insanlardır aslında intihar safhasinda olanlar.
Unutmayı beceremeyen , gördüğüne istemsizce kendi içerisinde tepkiler yağdıran fakat bir köşede paylasamayanlardir aslında.
Zoruma gidiyor bir insanın canından geçmesi,
Neden bir şans daha taninmaz ki gerçi bu zamana kadar kim bilir kaç şans daha tanınmıştır dimi.
Özür dilerim. Size yardım edemediğim için.
Herhangi birinize yapma beraber basarabiliriz borcunu ödeyebilir sevdiğine kavusturabilir yeniden sevebilirsin diyemedigim için hepinizden tek tek özür dilerim. Özellikle senden ağaçta kendini sallandiran adam . Sen ki toplumun sessizligisin . Herkesin içinde canından geçip kimsenin kosmadigisin sen . Senden de özür dilerim evinin 5 . Katından atlayan reşit olmadan canından olan küçük kız. Ben yetemedim. Yetisemedim. Özür dilerim. Zoruma gidiyor ama . Hadsizce emanete ihanet etmen zoruma gidiyor anlatsana bana derdini canından geçmekte ne . Kolay mı geldin dünyaya neden bu kadar kolay vazgeçmek. Evine ekmek alamiyorsun diye karın seni ter edebilir abi . Hakkıdir dersin haklıdır dersin. Ben demiyorum diyemiyorum sözünden dönen namettir benim töremde o masaya gülerek otururken söz verip iyi günde kötü günde diye sözünden caymak değil mi bu . Suçlunuz benim size yoldan geçerken Allah'ın selamını bile vermedim. Suçlu benim sadaka niyetine bile gülümsemedim ... Neden peki. Benim gülümserken görürlerse pasif sanarlar mi sebebim , beni selam verirken görürlerse sapik mi derler abla. Vazgecilmezligini ilan eden insanlardir sizin sebepleriniz canından geçenler. Yolda yürürken göğüsleri kabarık , baslari dik kendilerini vazgeçilmez sananlardir. Evet bende onlardanim. Basım pek dik sayılmaz yere bakarak yürürüm. Gogusumde kabarık görünmez cilizimdir. Ama bende onlardanim neden mi . Çünkü ben Allah'ın selamını esirgeyen , sapık denecek diye insanlara gulumseyemeyen , tatlı bir çocuğun yanağıni sikamayacak taciz ediyor diye görüneceğim diye geri duranlardanim. Evet bu toplum benim. Ve bu toplumun en madurusun sen ve intiharda gelinliğin.
Ama sen yine de yapma çünkü can dediğin sonsuz şansı hakeden tek emanettir sana .
Ulaş bana , uyar beni , selam verebilirsin bana , çocuğuma şeker hediye edebilirsin , gulumseyebilirsin bana , çekinme olur mu benim sana ihtiyacım var . Çünkü benim benim milletimsin . Çünkü sen bensin memleketimsin...