Pencere

Ben bakmam ordan
Hayat karanlık göremem
Karaya batmış bir karanlığım
Ben karanlıkta gülerim
Göremezsin ama net duyarsın
Sessizliği sevmedim
Ama tam ortasındayım
Sustalım var demiştim ya
Sırtımdan çıkardım
Yaşamla zihnimin karanlığında
Hayaletlerin hışmıyla
Örtüşüyoruz birbirimizin
O karanlıktaki hayaletliğimize
Burda çok az şey gerçek
Çünkü pencere karanlık
Yol uçsuz bucaksız
Ama hiçbir iz yok
Hayaletleri takip ediceksin
Onlar sana fısıldıycaklar
Sende bohçanı oraya götüreceksin,
Bohçanın içi boş
Ama doyuyorsun
Hayaletler bohçandan çalıyor
Ama ne çalıyorlar görünmüyor
Bohçanı kapa
Dilinden gelir ne gelirse
Ya sus sevincin ve cesaretini sakla
Ve olacakları zafere ulaştır
Ya da konuş laşka laşka oldu bitti de
Yarı yolda kal
İşte pencere
Bir pencere daha var
Aşk penceresi
Aşkını gizli tutan maverada yaşıcak aşkını
Toprak örtecek üstünü
Ya da konuşacak maverayı aşkıyla yaşayacak
Ben maveradan döndüm
Gitmekte kolay
Toprakla örtmekte
Oraya aşkla gitmekte. . .