PENCEREDEN SIZIYOR GÜNEŞ

Pencereden sızıyor güneş.
Kırıyor içerdeki soğukluğu.
Havada gam var , keder var kanımızı donduran,
Acı var insanların yüreğini yakan.

Pencereden sızıyor güneş.
İnsanların katranlaşmış kalbini eritmiyor sıcaklığı.
Güneşin sıcaklığı acı veriyor gözleri yaşlı anaya,
Acı veriyor anası açlıktan ölmüş çocuğa,
Acı veriyor çocuğu şehid olmuş babaya.

Pencereden sızmıyor güneş.
Arş- Âlâdan yansıyor Aksa’nın sarı kubbesine.
Gönüllerde yükselirken umut yapıtları,
Viranedir yaştan binalar kutsalımız kudüste.
Taşın toprağın ne önemi var , intifada yakındır.
Marşlar , ezgiler bak göklerde.

Gözlerden akıyor güneş,
Çocuklar tankların gölgesinde , sancak bende oynarken,
Eli kanlı zalim ele geçirir sarı kubbeli Aksayı.

Penceremizden sızsa güneş Türkiye’nin sınırlarına.
Sızsa güneş , sızsa aydınlık, adalet sızsa karanlık yüreklerine devlet başkanlarının.

Gök kubbeden doğsa güneş.
Medeniyet görse yedi kıtanın insanları.

Furkandan doğuyor güneş.
Danimarka’ya , Almanya’ya , Amsterdam’a , Fransa’ya, Belçika’ya islamın ışığı sızıyor.
Karanlıklar bir bir aydınlığa dönüyor âdeta, öncü nesil hazır ve nâzır görevinin başında...