Prangaların Özgürlüğü

Baharın gelişi kadar güzeldi gülüşün
İlk bakışın, ilk sevilin, ilk öpüşün...
Dışarıda ağaçlar çiçek açardı, içimde sen.
Ellerin ellerime değse,
Yaz yağmurları diner,güneş açardı.

Bir mahkum gibi prangalar taktım sana
Klabimin mahzeninde.
Ömrün geçer sevgili, bu kapısına kilit vurulmuş mahzende.
Ömrün geçer de ey sevgili!
Senin haberin bile olmaz
Tutsak olduğundan hangi kalpte.

Bir gece ansızın kopar bir fırtına
Gökte çakan şimşekler
Kabusun olur tatlı düşlerinin
Hatırlatır belki sana, geçmiş güzel günleri
Belki hüzünlendirir seni, iflah olmaz hatırlatışı kaderin.

Bakarsın kalp mahzenimden dışarı
Her gün daha da canını acıtır zinciri prangaların
Her sensiz güne bir çizik atarsın
Bir bakmışsın ki sensizliğin sonu gelmiş

Prangalar boşalır zincirlerinden
Özgürlüğe koşarlar, anlarım seslerinden
Onlarında seslerinden anlarım da
Senin gelmeyişin bir türlü anlamam...