Bazen beni kimse sevmeyecekmiş gibi hissediyorum.
Sonra Rabbim geliyor aklıma,
gülümsüyorum...
Rabbim, yarattığı insanı hiç sevmez mi?
Sever elbette,
insanlar gibi değil ki o.
Sevgisi büyük onun, şefkati yüce onun.
İnsanlar gibi değil ki,
insanlar kötü, insanlar acımazsız, insanlar şefkatsiz, insanlar yalancı, insanlar kindar.
Rabbim öyle mi?
Rabbim sever.
Rabbim korur.
Rabbim gözetler hep.
Bırakmaz yabancı ve yalancı gözlere...
Varsın kimse sevmesin beni.
Ben severim, beni sevmeyenleri.
Rabbim seviyor ya beni,
siz sevmeyin beni.
Ben seviyorum, beni sevmeyenleri...
Çünkü Rabbim,
bana sevmeyi emretti.
Biz konuşuyoruz onunla, siz bilmiyorsunuz bizi.
Bilseniz Rabbin size yakınlığını,
sizde seversiniz, sizi sevmeyenleri...